MOJE MALARSTWO w obrazach ‚Pejzaż Polski – Obrazy Zapamiętane’ i cykl pt. ‚Zdeterminowani naturalnym stanem rzeczy’. Obrazy, które maluje w cyklach od dwudziestu lat zatytułowanych ‚Pejzaż Polski – Obrazy Zapamiętane i Zdetermino­wani naturalnym stanem rzeczy”- są ciągłą próbą przedstawienia krajobrazu i próbą określenia miejsca współczesnego człowieka w pejzażu -w pejzażu, który można objąć wzrokiem, pokonać wyobraźnią ramy obrazu i znaleźć się w przestrzeni, dającej się zmierzyć przestrzenią własnej wyobraźni.

 

Cykle malarskie są permanentnie formowaną próbą kształtowania bardzo potrzebnej współczesnemu człowiekowi wy­obraźni, bez której staje się ‚ślepcem” niemającym żadnych szans w znalezieniu własnego miejsca na ziemi”. Bez prze­strzeni wyobraźni będzie instrumentalnie kierowanym osobnikiem przez media i środki współczesnej cywilizacji.

Malarstwo ma przywołać najodleglejsze rejony w zasięg obrazu oglądanego. Bez fikcji i złudzeń, obraz zapamiętany jest ogarnięty wzrokiem, obraz jest pomostem w przebudzeniu wyobraźni, refleksji na temat własnego miejsca w wielopłaszczyznowości współczesnego pejzażu XXI w.

Współczesny człowiek jest bardzo dynamiczny i zmienny. Rzeczywistość otaczająca współczesnego człowieka jest cią­gle inna. Miejsce człowieka i związanych z nim jego problemów znajduje się jakby w kosmicznym stanie nieważkości.Siła przyciągania do stałego miejsca na ziemi jest malejąca,siła kontaktu z drugim jest słabsza, jesteśmy coraz dalej od siebie.od własnej wrażliwości i nie poznajemy własnej przestrzeni wyobraźni. Płaszczyzna myślowa i psychiczna współczesnego człowieka zwiększyła się, ale jednocześnie opustoszała. Jest mniej przyjazna jemu samemu, mniej zna ją sam człowiek mniej się z nią przyjaźni. Rozwój świata sprawia, że w ciągu sekundy przenosimy się z jednego końca w drugi, z teraźniejszo­ści w kosmiczną przyszłość czy w prehistorię. Masowy przepływ informacji powoduje.że nasze miejsce staje się mniej świa­dome, znajdujemy się w zawieszeniu kosmicznym w stosunku do własnego miejsca na ziemi. Prawo człowieka do własnej przestrzeni nie jest w pełni jego własnością. Współczesny człowiek ma problemy z powrotem do własnego otoczenia, do własnego ‚skrawka ziemi”. Miejsce to staje się naszym miejscem odpoczynku, miejscem tymczasowego zameldowania. Odchodząc ze swego miejsca w świat wielopłaszczyznowy, skomplikowany, często niezrozumiały człowiek pozbawił się moc­nego punktu odniesienia, znalazł się w stanie niepewności i chwiejności. W tej sytuacji malarstwo odgrywa bardzo ważną rolę w utwierdzaniu człowieka w nowym świecie, daje mu określoną trwałą wartość, którą może objąć wzrokiem i wyobraźnią. Otaczający człowieka krajobraz jest w pełni niedostępny, wprawdzie większość ‚przedmiotów” współczesnego pejzażu zo­stało przez niego ‚oswojonych”, ale wchodząc w szeroką linię horyzontu człowiek nie może jej ogarnąć, dotknąć, poznać. Aby można to wszystko zrealizować potrzebne jest do tego malarstwo.

 

Cykle malarskie ‚Pejzaż Polski – Obrazy Zapamiętane” i ‚Zdeterminowani naturalnym stanem rzeczy”- stwarzają sferę na posiadanie w płaszczyźnie psychicznej części tego niezrozumiałego, oszałamiającego świata. Obraz jest do tego stanu posiadania bardzo dobrym medium. Za pomocą malarstwa współczesny człowiek może nawiązać kontakt z ogromną prze­strzenią współczesnej rzeczywistości, wyobraźnia oraz pokonanie dystansu z obrazem gwarantuje prawo do zagospodaro­wania po swojemu przestrzeni zamieszkiwanej.

Moje malarstwo jest próbą rozbudzenia przestrzeni wyobraźni obrazów zapamiętanych oraz stworzenia możliwości do­sięgnięcia świadomego stale uciekającej rzeczywistości, przekroczenia ram obrazu i wejścia w miejsca zapamiętane w przeszłości i wymarzone w przyszłości. A myśl, że ‚sztuka wyprzedza rzeczywistość”, albo ‚rzeczywistość naśladuje sztu­kę” sprawia, że artysta jest współodpowiedzialny za zjawiska współczesnego świata. Realizacja tego założenia będzie kolej­nym przykładem tej odpowiedzialności.

Moje cykle inspirowane naturą są refleksją na pejzaż i miejsce w nim zajmowane przez człowieka. Szkice z pleneru i dokumentacja fotograficzna są wstępem do pracy. Skrócona perspektywa, wysoko podniesiona linia horyzontu, przedsta­wienie na granicy fizycznej rzeczywistości i abstrakcyjnego myślenia inspirowanego pejzażem i problemem egzystencji człowieka oraz jego kontaktu z naturą jest założeniem w realizacji cyklu malarskiego. Fascynacja kolorem, ekspresja, abs­trakcyjne formy zestawione z układami przeniesionymi z natury będą budowały formalny dialog z odbiorcą.

Cykle ‚Pejzaż Polski – obrazy zapamiętane” i ‚Zdeterminowani naturalnym stanem rzeczy” to zarazem nieustające moje dążenie rozwijania warsztatu malarskiego w różnych technikach malarskich doprowadzonych często do eksperymentu w celu jak najdoskonalszego odnalezienia przesłania malarskiego na stawiany problem, tak więc warstwa semantyczna obrazu jest jakby równoległa do rozwiązań formalnych. Za cel stawiam sobie tworzenie subiektywnych, oryginalnych wypo­wiedzi nieulegających w tym lub innym okresie kanonom. Oryginalność- synteza- doniosłość- to triada, do której zmierzam nieustannie.